Με μαύρο πλαστικό αραιωμένο «1 μέρος χρώμα – 4 μέρη νερό», κατάφερα να σχεδιάσω στο αβεστωμένο πεζούλι του σχολείου ένα πληκτρολόγιο, κατόπιν κάποιας σχετικής μελέτης και το αποτέλεσμα ήταν – θα έλεγα – εντυπωσιακό.
Δεν είναι μόνο τα μουσικά θέματα που ασκούμε πάνω σε αυτό, δεν είναι μόνο η μεταμόρφωση του μουσικού γραμματισμού σε ένα παιχνίδι κίνησης και σωματικής έκφρασης, είναι όλη η σύλληψη, το «κόνσεπτ», που προσφέρεται για κάθε λογής συνδυασμό, με τα γράμματα, τους αριθμούς τα ελληνικά και τα αγγλικά, την πληροφορική, τη γυμναστική, την κοινωνική και πολιτική αγωγή!
Χωρίς υπερβολή, με αυτόν τον «πληκτροτάπητα», όπως τον ονόμασα, προκύπτει μια ολόκληρη μεθοδολογία ασκήσεων, δραστηριοτήτων και «ιδεο-πλαισίων», που θα μπορούσαν κάλλιστα να οργανωθούν ως ένα σύστημα εκπαιδευτικών πρακτικών αναπτυγμένο μέσα από την κατάλληλη έρευνα δράσης.
Το πιο σημαντικό, όμως, είναι πως αυτός ο «πληκτροτάπητας», λειτουργεί από μόνος του. Από τη στιγμή που άρχισα να σχεδιάζω τα πλήκτρα στο τσιμέντο τράβηξαν σαν μαγνήτης τα παιδιά και αυτή η «έλξη» δε σταματάει στιγμή, καθώς δεν χάνουν ευκαιρία να πατούν επάνω τους και να σκαρώνουν τα ατέλειωτα προσωπικά και βιωματικά παιχνίδια τους.
Αυτή η «εικονικότητα», αυτή η «virtuality» είναι μαγική και για εμάς τους μεγάλους. Δε σταματάει αυτή η σχέση όχι μόνο γιατί πρόκειται για γεωμετρία στο έδαφος, αλλά και γιατί είναι πλήκτρα. Είναι οι νότες με τις οποίες μεγαλώνουμε στον δυτικό πολιτισμό και τις αντικρίζουμε παντού, ασχέτως τί γνωρίζουμε και ποια είναι η σχέση μας με αυτές.
Συνεπώς ο πλητροτάπητας δουλεύει από μόνος του χάρη στους πολλούς και ετερόκλητους γραμματισμούς μας, όποιοι και αν είμαστε, όποιας ηλικίες με οποιεσδήποτε καταβολές.
Απλά πρέπει λίγο να δώσουμε βάρος κατά το σχεδιασμό, να ξέρουμε τί κάνουμε ως προς τις διαστάσεις και τις αποστάσεις των πλήκτρων.
Για παράδειγμα – αν και πάντα το είχα κατά νου – αυτή τη φορά εμπέδωσα ότι οι διέσεις – μαύρα πλήκτρα φτάνουν ή και ξεπερνούν το μισό μήκος του άσπρου πλήκτρου κάτι που κατά τους πειραματισμούς μου το πρόσεξε μια μαθήτρια που «έκανε την έκπληξη». Αποτέλεσε την επιβεβαίωση του κανόνα που έχω βάλει πως στη μουσική τα «ταλέντα» δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που το μάθημα της «γλώσσας» ή των «μαθηματικών» τείνει να καταδείξει.
Σχεδιαστικά έκανα μια προσπάθεια να μπορεί να χωρέσει και το δικό μου πόδι στα πλήκτρα – ενός ενήλικα – ώστε να είναι βολικά για όλες τις ηλικίες…
Το πείραμα συνεχίζεται και ελπίζω σύντομα να δημοσιεύσω και τη συνέχεια!
With black plastic paint diluted “1 part paint – 4 parts water”, I managed to design a keyboard on the whitewashed terrace of the school, after some relevant study and the result was – I would say – impressive.
It is not only the musical themes that we practice on it, it is not only the transformation of musical literacy into a game of movement and physical expression, it is the whole “concept”, which is offered for any combination with the letters, the numbers in Greek and English, computer science, gymnastics, social and political education!
Without any exaggeration, with this “floor-keyboard”, as I called it, emerges a whole methodology of exercises, activities and concepts, which could well be organized as a system of educational practices developed through appropriate action research.
The most important thing, however, is that this “floor-keyboard” works on its own.
From the moment I started designing the keys in the cement, the children pulled like a magnet and this “attraction” does not stop for a moment, as they do not miss the opportunity to step on them and scam their endless personal and experiential toys.
This “virtuality” is magical for us adults as well.
This relationship does not end not only because it is geometry on the ground, but also because they are keys.
They are the notes with which we grow up in western culture and we see them everywhere, regardless of what we know and what is our relationship with them. Therefore the keyboard works on its own thanks to our many and varied literacies, whoever we are, whatever ages with any backgrounds.
We just need to give a little attention when designing, to know what we do in terms of dimensions and spacing of the keys. For example – although I always had this in mind – this time I confirmed that the sharps – black keys reach or even exceed half the length of the white key, something that during my experiments was noticed by a student who “did the surprise”.
It was the confirmation of the rule I have set that in “music” the talents have nothing to do with what the lesson of “language” or “mathematics” tends to appear.
I made an effort to be able to fit my own foot on the keys – of an adult – so that it is comfortable for all ages…
The experiment continues and I hope to publish news soon!
ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ
Μέθοδος Δραστηριοτήτων για τον Ήχο στην Εκπαίδευση – Η έκδοση (2023)
Researching Music and Sound Literacy: A bibliobraphic guide – Νέα Έκδοση από το Εκπαιδευτιικό Εργαστήριο Ήχου
“Ελεύθερος Χρόνος” και “Μουσική Ελευθερία”…